«Муқовимат» тонҳо роҳи пойдории Фаластин

Номгузории Рӯзи ҷаҳонии Қудс аз ҷониби раҳбари фақиди инқилоби исломии Эрон шакл гирифт, як даҳшати марговар барои саҳюнистҳо буд.

Таъсири инқилоби ҶИЭ ба ҷабҳаҳои муқовимат ҳаёти нав бахшидааст ва масъалаи Фаластинро бори дигар муҳимтарин масъала дар ҷаҳони Ислом кард ва нагузошт, ки ҷиноятҳои саҳюнистҳо фаромӯш шаванд ва режими саҳюнистӣ дар тӯли ҳаёти нангинанаш бо мушкилот ва чолишҳои амиқ дучор шудааст.

Мардуми Фаластин, ки беш аз 70 сол боз барои бозпас гирифтани заминашон мубориза мебаранд, акнун беш аз ҳар замони дигар ба ваъдаи илоҳӣ дар бораи озод шудани Фаластин ва як режим бо номи Исроил дар саҳифаи рӯзгор нахоҳанд буд.

То ба имрӯз муқовимати Фаластин дасти холӣ буд ва бо сангҳо алайҳи неруҳои режими саҳюнистӣ меҷангид, ки дар пеши он артиши Исроил то дандонҳо мусаллаҳ буд. Барои расидан ба мушак аз асри санг барои мардуми Фаластин ва Муқовимат солҳо лозим буд.

Пешрафти муқовимати Фаластин дар тӯли солҳои нотамому идомадори муқовимат анҷом ёфт ва дар ин байни ҷабҳаҳои муқовимат тавонистан силоҳҳои худро такмил кунад, то ба муқовимати Фаластин ва гурӯҳҳое, ки бо режими саҳюнистӣ мубориза мебарданд, дар роҳи муқовимат пойдортар бошанд ва акнун қобилияти мушакии муқовимати Фаластин боиси нигаронии режими саҳюнистӣ шудааст.

Акнун Ҳамос ва мушакҳои Фаластин ҳоло ба Телавив мерасанд ва ҳангоми партоб шудан сипари дифои мушакии саҳюнистӣ ба онҳо муқовимат карда наметавонад ва танҳо роҳи боқимонда ба садо овардани “ҳушдори хатар” аст.

Режими саҳюнистӣ инчунин заъфҳои амиқ ва мушкилоти дарунӣ дорад, ки ҳар бор мисли захми кӯҳнаи сироятшуда ба назар мерасанд ва табиати ботинии ин режимро бештар намоён мекунанд; фасод ва табъиз дар қаламравҳои ишғолшуда марги тадриҷии режими Исроилро метезонад ва ба муқовимати мардуми Фаластин барои кӯтоҳ кардани рӯзҳои ҳаёти нангбори саҳюнистҳоро кӯтоҳтар кунад.

Вазъияти саҳюнистҳо чунин аст, ки онҳо мисли гузаша ҷуръати ҳамла ба муқовимат ва мардуми Фаластинро надоранд, зеро медонанд, ки бо ҳамлаҳои васеъ бо посухҳои қавитари Муқовимат мувоҷеҳ хоҳанд шуд.

Аз сӯи дигар, ҳузури Ҳизбуллоҳи Лубнон дар марзҳои қаламрави ишғолшуда бо мушакҳои вазнину фақулоддаи худ ҳушдори ҷиддӣ ба режими саҳюнистӣ аст, ки агар иштибоҳ кунанд, борони мушакҳо болои режим хоҳад афтод.

Режими Исроил қудрату тавони хаёлии гузаштаи худро надорад, равандҳо тағир ёфтанд ва таносуби қудратҳо дар минтақа ба сӯи ҷабҳаи муқовимат тағйир ёфт.

Ҳатто ба эътидол овардани муносибатҳои байни баъзе режимҳои созишгари араб дар минтақа ва режими саҳюнистӣ барои Исроил амният эҷод намекунад, балки он низ барои ин режим коҳиш хоҳад ёфт, зеро мардуми мусалмони кишварҳое, ки режими онҳо бо Исроил созиш кардааст Баръакс, бо ин тасмим, сарони онҳо аз фитнаҳои режими саҳюнистӣ алайҳи қазияи Фаластин ва ҷаҳони ислом торафт бештар огоҳӣ пайдо карданд.

Пас аз чанд даҳсола, режими саҳюнистӣ ҳоло бо хатари бунёдӣ ва эҳтимолӣ рӯ ба рӯ шудааст, қудрати муқовимат афзоиш ёфтааст ва аз бисёр ҷиҳатҳо бо тавлиди неруи офаридаи ҷабҳаҳои муқовимат дар хатари ҷиддӣ қарор дорад. Ҳатто режими саҳюнистӣ метавонад мавриди ҳадафи Яман ва мушакҳои дурпарвози артиш ва неруҳои Ансоруллоҳи Яман қарор бигирад. Дар даврае, ки муқовимат як ҷабҳаи қавӣ барои несту нобуд кардани режими Исроилро ташкил медод, Исроил натавонист бинобар бӯҳронҳои дохилӣ қудрати худро афзоиш диҳад.

Ҳар он чизе, ки ҳоло дар доираи режими саҳюнистӣ эҷод шудааст, як дастоварди бузурги Рӯзи ҷаҳонии Қудс аст, ки илова бар бедоршавии ҳарчи бештари мусалмонони ҷаҳон ва ҳатто озодидӯстони ҷаҳон, як шакли нави ҷанг алайҳи Исроил ва безорӣ аз режими саҳюнистиро ташкил додааст.

Ҳамаи рӯйдодҳо ва равандҳое, ки бар зидди Исроил рух додаанд, дар ҳоли амиқтар ва решдор шудан ҳастанд ва мешаванд ва ин дақиқ ҳамо масъалае аст, ки бо сиёсати ҷабҳаҳои муқовимати исломӣ ва ба вежа муқовимати Фаластин рост меояд.

Режими саҳюнистӣ, ки бо вуҷуди ҷиноятҳояш, талош дошт амнияти минтақавӣ ва амнияти миллии кишварҳои исломиро зери хатар гузорад ва боиси парокандагии бисёре аз кишварҳои мусалмон шавад, ҳоло ба бӯҳрони амниятӣ рӯ ба рӯ шудааст ва дар ҳоли нобуд шудан аст.