Ягона роҳи хуруҷи Лубнон аз буҳрон дар нигоҳи Сайидҳасан Насруллоҳ

Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон дар ҳамоиши интихоботии ин ҷунбиш дар Бейрут бо баёни инки мушорикати миллӣ, роҳи хуруҷи Лубнон аз буҳрон аст, гуфт: “мо ба думболи низом ё давлати ҷадид дар Лубнон нестем”.

Сайидҳасан Насруллоҳ, дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон дар оғози суханрониӣаз гирдиҳамоии мардуми Бейрут барои ҳимоят аз муқовимат қадрдонӣ кард ва ҳузури густардаи мардумӣ дар ин рӯзҳоро паёме хитоб ба тамоми касоне хонд, ки бар рӯи қиёми баданаи мардумии муқовимат алайҳи он ҳисоб боз карда буданд.

Вай бо баёни инки бидуни Фаластин ва Қудс, араб будан низ маъное надорад ва бо оддисози равобит бо режими муваққати саҳюнистӣ низ араб будан фоқиди маъност, аз тамоми шаҳрвандони лубнонии ҳозир дар хориҷ аз ин кишвар, ки ба муқовимат раъй медиҳанд, қадрдонӣ кард.

Насруллоҳ бо ишора ба инки иттиҳоми терроризм, баҳое аст, ки муқовимат ба далели истодагии худ мепардозад, тасреҳ кард: “дар рӯзҳои гузашта ва пас аз суханронӣ дар Рӯзи Қудс ва омодабоши муқовимат дар Лубнон, исроилиҳо дар паёме ба ман таъкид карданд, ки қасди анҷоми ҳеҷгуна иқдоми низомӣ алайҳ Лубнонро надоранд”.

Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон бо ишора ба инки раъй додани шаҳрвандони лубнонӣ дар хориҷ ба муқовимат ба рағми вуҷуди таҳдид дар бархе аз кишварҳои Халиҷи Форс нишондиҳандаи шуҷоат, садоқат ва самимияти онҳост, баён кард: “мо ба душман, паёмҳои онҳо ва изҳорот нахуствазири ин режим эътимод надорем, ба ҳамин далел, омодабош ва омодагии мо то поёни мановрҳои Исроил боқӣ хоҳад буд”.

 Иҷоза нахоҳем дод ҳеҷ таҷовуз ё ҳамлае ба Лубнон шавад

Вай бо таъкид бар инки иҷоза нахоҳем дод ҳеҷ таҷовуз ё ҳамлае ба Лубнон шавад, афзуд: “мехоҳам ба бародароне, ки мановри Исроилро думбол мекунанд, бигӯям, ки нахуствазири душман, ки барои назорат бар мановр рафта буд, тасреҳ карда, ки ин режим хостори рӯёрӯӣ бо ҳеҷ кас нест. Ин паём ба далели ҳузури муқовимат аст ва душман медонад, ки муқовимат дар сухани худ содиқ аст ва ба ҳар таҷовузе посух хоҳад дод”.

Насруллоҳ бо баёни инки Ҳизбуллоҳ дар ҳамоишҳои интихоботии худ аз мушкилоти аслии мардуми Лубнон сухан хоҳад гуфт, афзуд: “дар яке аз назарсанҷиҳо мушаххас шуд, ки ончи барои мардум аҳамият дорад, мавзӯи иқтисод ва маишат ва фасод аст ва теъдоди каме аз мардум, силоҳи муқовиматро матраҳ карда буданд, вале мутаассифона бархе аз гурӯҳҳои сиёсӣ, ин масъаларо ба муҳимтарин авлавияти худ табдил кардаанд”.

Вай бо ишора ба инки ин гурӯҳҳо аз чанд моҳи пеш, силоҳи муқовиматро дастовези интихоботии худ қарор дода буданд, баён кард: “касоне, ки хостори халъи силоҳи муқовимат ва поёни Ҳизбуллоҳ ҳастанд, аз мушкилоти ҷануб, ки аз замони ташкили режими муваққати ғосиб дар Фаластин оғоз шуд, огоҳ нестанд”.

Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон тасреҳ кард: “суханони Наби Берӣ, раиси парлумон баёнгари ҷиҳатгириҳо ва рӯйкарди дуҷонибаи мост, ки бо қувват, тадовум хоҳад ёфт”.

Вай таъкид кард: “ҳеҷ кас наметавонд ҷойгузини давлат бошад ва мо на худро давлате дар канори давлат медонем ва на ҳизби худро бадили давлат муаррифӣ мекунем. Мо ба ин гуфта худ мӯътақидем ва дар таҳаққуқи он низ мекӯшем”.

 Ҳизбуллоҳ ба думболи низом ё давлати ҷадид нест

Сайидҳасан Насруллоҳ изҳор кард: “мо ба думболи сарнагунии низом ва ё давлати ва эҷоди як низом ё давлати ҷадид нестем, балки бар онем дар ин низом мушкилоте вуҷуд дорад, ки монеи амалкарди дурусти он мешавад ва наметавонад посухгӯи матолиботи мардуми Лубнон бошад; ба эътиқоди мо ин вазъият бояд аз тариқи ислоҳ беҳбуд ёбад. Тарҳи воқеъгароёна ва табиӣ ҳар ҷунбиши сиёсӣ дар Лубнон ислоҳи низом ва ҳукумат аст, ҳатто агар рӯйкарди тағйирро дар пеш гирад”.

Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон афзуд: “кишвари мо дорои танаввуи мазҳабӣ аст ва аз замони таъсиси Лубнони бузург, токунун дар вазъияти муташанниҷ қарор дошта ва ба ҳамин далел ҳама ба думболи тазминҳои дохилӣ ва мутаассифона хориҷӣ ҳастанд”.

Вай баён кард: “дар давраи пешин, бисёре талош карданд, то тағйироти шигарфе дар Лубнон эҷод кунанд ва кишвар ба сӯи ҷанги дохилӣ рафт”.

 Ҷанги дохилӣ, хатти қирмизи мост

Сайидҳасан Насруллоҳ бо баёни инки ҷанги дохилӣ, хатти қирмизи мост ва ҳар кас, ки бар он исрор кунад, бояд ба унвони хоин дар назар гирифта шавад, афзуд: “ончи мавриди назари мост, сохти як кишвари адолатмеҳвар ва қудратманд аст ва ин ҳамон чизе аст, ки дар санади сиёсии худ дар соли 2009 ба он тасреҳ кардаем”.

Ба гуфтаи вай парлумони мо дар ҳамаи ниҳодҳои кишвар аст, ки аз тариқи интихобот ташкил мешавад ва таъкид кард: “ин ба ин маъност, ки қонуни интихобот, меҳварият дорад, қонун бар мабнои аксарият мунсифона набуд, дар ҳоле, ки қонун бар мабнои нисбат раъйҳо, одилонатарин қонун аст”.

Вай изҳор кард: кишвари адолатмеҳвар, кишваре аст, ки қонуни интихоботӣ дошта бошад, то шаҳрвандони он эҳсос кунанд метавонанд намояндагони худро ба парлумон бифиристанд. Албатта ба хотири синни раъй, зулми бузурге дар ҳаққи насли ҷавон сурат гирифтааст; зеро бо вуҷуди инки кор мекунанд ва молиёт медиҳанд, вале наметавонанд раъй бидиҳанд. Ислоҳи ин ниёз ба мубориза дорад то ба ҷавони 18 сола низ ҳаққи раъй дода шавад”.

Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон, ҳукуматеро адолатмеҳвар донист, ки шаҳрвандони худро бо молиёт фақир намекунад ва иброз кард: “Ҳизбуллоҳ низ дар солҳои гузашта дар муқобили таҳмили молиёт бар фақирон истодааст”.

Вай баён кард: “ҳукумати одил ва тавонманд, ҳукумате аст, ки метавонад аз ҳокимият, об ва хоки худ муҳофизат кунад ва артише дорад, ки қодир ба дифоъ аз хок аст ва бо озодсозӣ ва ҳифозатро бар дӯши мардум намегузорад; тасаввур кунед, ки неруи дарёии Лубнон барои наҷоти ғарқшудагон дар қоиқи марг дар Траблос, қодир ба расидан ба умқи 300 ё 400 метрӣ набуд”.

 Зарурати ҳамкории ҳамаи аҳзоб ва ҷараёнҳо барои бархурдорӣ аз кишвари қудратманд дар Лубнон

Сайидҳасан Насруллоҳ афзуд: “пас агар бигӯям, ки Ҳизбуллоҳ ба танҳоӣ метавонад кишвари адолатмеҳвар ва қудратманде бино кунад, ростгӯ набудаам; чароки ҳеҷ гурӯҳе ба танҳоӣ дар Лубнон қодир нест ин корро анҷом диҳад; ин кор ниёз ба ҳамкории ҳамаи аҳзоб ва ҷараёнҳо дорад, чун мо дар кишваре зиндагӣ мекунем, ки пояаш мушорикат аст”.

Вай идома дод: “вақте иддае мехоҳанд масъулияте бар ӯҳда нагиранд, ин ҳаққи онҳост, аммо вақте ба думболи ҳазф таҳти унвони аксарият ва ақаллият ҳастанд, ин Лубнонро ба сӯи моҷароҷӯӣ савқ медиҳад”.

 Мушорикати миллӣ; роҳи хуруҷи Лубнон аз буҳрон

Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон гуфт: “ман таъкид мекунам, ки мо барои хуруҷи Лубнон аз буҳрон, тарафдори мушорикати миллӣ ҳастем, Лубнон наметавонад як гурӯҳ ва ҷараёни пешоҳангро таҳаммул кунад, ҳар андоза, ки он гурӯҳ қудрат дошта бошад”.

Вай иброз кард: “мо дар Ҳизбуллоҳ эҳсос мекунем, ки беш аз гузашта масъулиятпазир шудаем. Аз соли 1992 то 2005, ба далели мухолифат бо сиёсатҳое, ки ба вазъияти иқтисодии Лубнон сабаб шуд, дар давлат намоянда надоштем”.

Сайидҳасан Насруллоҳ афзуд: “ба далели фазои муташанниҷ дар кишвар дар он замон ва барои ҳимоят аз муқовимат дар баробари ҷиноҳи сиёсӣ, ки бо Ҷорҷ Буш ҳампаймон буд, то Ховари Миёна ҷадидро ташкил диҳад, дар давлат намоянда надоштем; аммо акнун мусаммам ҳастем, ки дар ҳукумат бо қудрати бештаре ҳузур дошта бошем. Дар воқеъ масъулиятпазирӣ боис шуд, ки бахше аз низом шавем”.

Вай бо ишора ба инки ҳеҷ кас интизор надорад бо таъйиди инки Ҳизбуллоҳ бахше аз кишвар ва низом аст, буҳронҳо поён ёбад, гуфт: “ин ниёзманди ҳамкорӣ байни ҳамаи тарафҳост. Ин вазъият ба сабаби сохтори низоми сиёсии Лубнон аст. Вақте гурӯҳҳо бо ҳам иътилоф мекунанд, набояд гумон бурд, ки мо ба як ҳизб табдил шудаем ва рӯйкард ва тасмимҳои мо яксон аст; Дар ин вазъият, ихтилоф низ ба маънои фурӯпошии иътилофҳо нест”.

Ба гуфтаи вай, беҳбуди вазъияти иқтисодӣ, маишатӣ ва молии кишвар ниёзманди барномае аст, ки бояд дар ниҳоят садоқат ва ҷидият ва бидуни инки Лубнон ба кишвари вобаста табдил шавад, тадвин ва иҷро шавад”.

Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон дар идома ба сиёсати Лубнон дар қиболи шарқ ва ғарб ишора кард ва тасреҳ кард: “давлат исрор дошт ба хотири Амрико, бо ширкатҳои шарқӣ ҳамкорӣ накунад, ин вазъият ба маънои адами пешрафти мост”.

Вай бо баёни инки мо дар дарёи Лубнон захоири мутааддиде дорем, вале миллати мо гурусна ва бидеҳкор ҳастанд ва аз ин кишвар муҳоҷират мекунанд, изҳор кард: “агар Лубнон ба сӯроғи истихроҷи захоири худ биравад, ҳадди ақал даҳҳо миллиард доллар даромад касб хоҳад кард”.

 Лубнон кишвари фақир нест

Вай бо баёни инки Лубнон кишвари фақир нест ва касоне ҳастанд, ки барои фурӯши амволи давлатӣ ҳуҷум меоваранд, изҳор кард: “табдили Лубнон ба кишвари гадоён раво нест”.

Дабири кулли Ҳизбуллоҳ Лубнон таъкид кард: “мо метавонем ҷилави душманро бигирем, зеро Лубнон сарватманд ва қавӣ аст, пас чаро бояд монанди гадоён рафтор кунем ва аз Сандуқи байналмилалии пул чизе бихоҳем?

Вай тасреҳ кард: “мо чаҳор соли пеш эълом кардем, ки ба думболи мубориза бо фасод ҳастем ва ман дар он замон таъкид кардам, ки ин парванда аз муқовимат дар баробари Исроил сахттар аст; ҳоло ҳам мегӯям ончи дар ин парванда анҷом шуда, дар робита бо номҳо ва ададҳо бисёр муҳим аст ва парванда ба бахши қазоӣ ироа шуд. Мо роҳи мубориза бо фасодро дар солҳои оянда идома хоҳем дод, ҳамонтавр, ки дар муқовимат дар баробари Исроил будем”.

Сайидҳасан Насруллоҳ таъкид кард: “парвандаи барқ низ бояд дар авлавияти намояндагон ва давлати ҷадид қарор гирад ва ҳамаи тарафҳо дар ин тарҳ мушорикат кунанд ва мавонеи онро бартараф кунанд. Ман мавзеи эъломшуда тавассути Наби Бери, раиси парлумон дар бораи ҳаффории блокҳо дар ҷануби Лубнонро ситоиш мекунам.

Вай хитоб ба мардуми Лубнон гуфт: “шумо бо ду интихоб байни мантиқи мушорикат ё ҳазф рӯбарӯ ҳастед. Онҳо ба ин ҳад расидаанд, ки мегӯянд, Ҳизбуллоҳ ва ҷунбиши озоди меҳанӣ бояд аз байн бираванд. Эй мардуми Лубнон, шумо байни ду тараф қарор доред: байни касоне, ки хоҳони сулҳ буда ва ба он пойбанд ҳастанд ва дар ин роҳ, шаҳид ва маҷрӯҳ медиҳад, бо онки тавоноии талофӣ дорад ва тарафи дигаре, ки дар хидмати хориҷӣ аст”.

Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон тасреҳ кард: “нуктаи аҷиб ин аст, ки касоне, ки хостори халъи силоҳ ҳастанд, худ аслиҳа ҳамл мекунанд, бо он одам мекашанд ва омодаи ҷанги дохилӣ ҳастанд. Мо аз равобити хориҷӣ ва дипломатики худ истифода мекунем, то бидуни табдил шудан ба абзор, Лубнонро қавӣ кунем, дар ҳоле, ки тарафи муқобил аз хориҷ пул меоварад ва кишварро ғорат мекунад”.

Вай бо баёни инки Ҷумҳурии Исломии Эрон дар интихобот дахолат намекунад, аммо ҳамаи мо дидем, ки чӣ сафироне ба хотири интихобот дар гашту гузор ҳастанд, хитоб ба мардуми Лубнон гуфт: “шумо дар баробари ду гурӯҳ қарор доред, ки яке дағдағаи Лубнонро дорад ва гурӯҳи дигар, ки дағдағаи онҳо ин аст, ки Амрико ва ғарб аз он розӣ бошанд. Як, гурӯҳе аст, ки масъулият доранд ва дигаре аз масъулият фирор мекунад, истеъфо медиҳад ва мухолиф ва ёғӣ мешавад.

Сайидҳасан Насруллоҳ изҳор кард: “шумо аз яксӯ дар муқобили муқовимате қарор доред, ки аз Лубнон муҳофизат мекард ва аз сӯи дигар дар баробари ҳокимони дурӯғини ҳастед, ки мехоҳанд қудрати Лубнонро салб кунанд. Шумо бояд байни касоне, ки хоҳони як Лубнони қудратманд дар минтақа ҳастанд ва касоне, ки мехоҳанд Лубнон, хидматгузори сафоратхонаҳои хориҷӣ бошад, якеро интихоб кунед.

Вай дар поён таъкид кард: “эй мардум, эй бадна ва фарзандони муқовимат, ки хонаҳо ва маишататонро вайрон карданд ва шумо ҳазорон шаҳид тақдим кардед ва сабр доштед, мо ба посухи шумо яқин дорем ва медонам, ки раъйи шумо барои муқовимат ва ҳамроҳонаш хоҳад буд”.